İnsan haklarının olmadığı bir ülke de yarasa veya (hayvan) hakkı olur mu?
Normalde olması gereken bu ama bizim standartlarımıza göre lüks kaçar. Neden lüks kaçtığını 'falana (…) anlatır gibi' derken isimini vermeyeceğim. Yani isim verip işin kolayına kaçmayacağım.
Zikretmek istediğim o isim, bugün siyaset sahnemize damgasını vuran bir siyasinin oğlu olduğu için ismini burada kullanmayacağım.
Konuyu daha fazla dağıtmadan konumuzun rasyonel özüne geçelim.
Elbette burada yarasa her ne kadarda konumuzun kahramanı olsada yarasanın nezdinde insanların haricinde caddelerimizde karşılaştığımız sahipsiz köpeklere varana kadar bütün hayvanların canlıların hakkını konuşmak gerekir.
İlginç bir ülkeyiz vesselam, yetiştirilme tarzımızdan tutunda aldığımız eğitime varana kadar birçok konuda cahil cesaretiyle donanımlı bulunmaz birer Hint kumaşıyız. Hatta ipini koparanın profesör dekan olduğu, inşaat işçilerimiz üniversite mezunlarıyla dolu olduğu alınan eğitimin edinilen kariyerlerin ayağa düştüğü bir ülkedeyiz.
Neden yarasa?
İlerleyen satırlarımda yarasa konusuna elbette kaynak sunacağım.
Şimdilik yarasadan nereye vardık diyebilecek kadar muammalar ülkesi olunca bir dokunanın bin ah işitebileceği malzemesi bol bir ülkeyiz demekle yetineceğim.
Hayvanlara kötü muamele yapılan hayvan haklarının sıfır olduğu bir ülkede yarasanın nezdinde hayvan haklarını konuşmak isterdim ki aklıma muamma olmuş cehalet kokan cahil insanları düşününce karanlık bir kör kuyuya taş atmak gibi bir şey olduğunu düşünmeye başladım.
Egemen erkek düzeni gereği erkeklerin durumunu bir kalem geçiyorum.
Düzen içinde ipleri ele geçiren erkek daha sonra değerlendirme konusu olduğu için önceliği kadınların toplum içindeki sosyolojik konumunu önemsiyorum.
Bana göre her şeyin başı kadınların olmazsa olmaz eğitiminden geçiyor olmasıdır.
Gelecekte sağlıklı, bilinçli, entellektüel nesiller yetiştirmek isteniyorsa, parmakla gösterilecek örnek bir ülke, örnek bir toplum isteniyorsa, her şeyi radikal bir şekilde değiştirecek olan (sihirli çubuğun kendisi) kadının egitiminden soyut değildir.
Bir ülkenin kadınlarının bilinç donanımı, kültürel yapısı üst seviyede olursa bütün bu olumsuz sorunların üstesinden gelebilmenin ön koşulu olan sarsılmaz temelleri atılmış olur. Unutulmasın ki binalar yer çekimi kanuna göre temel üstünde yükselir, yükselen binayı sırtında temeller taşır. Sağlam zemin üzerine atılan temel binanın ağırlığını kendi son kullanma tarihine kadar ayakta tutar. Sosyolojik açıdan toplumların gelişmişlik derecesi sağlam zemine atılan temel örneğinde olduğu gibi annenin konumu eğitimli olup olmasıyla ilgili olduğunu altını çizmek gerekiyor.
Yarasadan hayvan haklarından insan haklarına varana kadar her şey cehaletimizle ilgilidir.
Buradan kariyer sahibi olmuş profesörlerden tutunda, üniversite mezunlarına, öğretim üyelerine aklınıza gelen bilumum toplumsal Concession’nu oluşturan uzlaşım çimentomuza varana kadar kendini kültürel doygunlukta gören nev-i şahsına münhasırlarımıza varana kadar herkese aslında sözüm.
Gelelim yarasadan yola çıkarak can alıcı konumuz olan kadına.
Toplumsal zurnanın zırt dediği delikte sanırım tamda burası.
Bütün sorun bu toplumda kadın eğitiminin olmazsa olmazı kadar bir yangıyı önümüze koyduğudur.
Bana göre kadınlar eğitilmeden anlatmak istediğim bütün sorunların çözümü hemen hemen imkânsızdır.
Daha ileri gidip yüksek müsaadelerinizle tarihsel olacak belki ama bu cümleyi sarf etmek zorundayım. Kadınlar cahil kaldığı sürece toplumun tümünün cahil kalması kaçınılmazdır. Bu aforizmamın altına gönül rahatlığımla imzamı atarım zira bunu ben söylüyorum bu sav bana ait.
Şunu unutmayınız ki bu konu yüzlerce sayfaya sığacak kadar bana göre bir kitabın asli konusudur. Burada kısacık makalemizle kitap yazmak değil amacımız sadece veri koşullarda gerçekliğin bir çeşit anekdotunu yapabilmektir.
Gelelim konumuza: bir an eğitimsiz cahil bir kadının anne olduğunu düşünelim. Çocuğu anne doğurduğu gibi, çocuğu eğitip hayata hazırlayan yine annenin kendisidir. Toplumun kültürel dengesinin değişimini istiyorsanız, önce kadının kültürlü olmasını istemeniz gerekecektir. Kültürlü bir kadın doğurduğu çocuğu kültürel zenginliğe boğacağını düşünebilirseniz gelecek için nasıl kaygılandığınızı ben şimdiden görür gibiyim.
Benzer konuyu bu adreste işlemiştim.
Kültürel zenginlikle yoğrulmuş yetişen toplumun bu yeni bireyleri altın nesil diyebileceğimiz devasa bir zenginliğin donanımıyla bütünleşecektir.
Bu gün en büyük sıkıntısını yaşadığımız okumuş ama cahil profesörlerin piyasada sebil gibi fazla olması, üniversite mezunlarının hiçbir kıymet-i harbiyesinin olmaması (*) bir vasıfsız işçi gibi inşaatlarda, temizlik şirketlerinde çalışıyor olması, yarasanın nezdinde bütün hayvanlardan tutunda, insan haklarının olmadığı bir ülkede nefes alıyor olmamız cehalet kokan bir toplumu bize layık görenlerin sömürüde kar marjını düşünmenizi istiyorum.
Sevgili okurlarım, cehaletin savunucuları elbette kadının eğitilmesini istemeyeceklerdir çünkü kadın kültürel olarak kendini geliştirirse yetiştirdiği çocuklar cehaletten beslenmeyecektir. Cehaletin atar damarı olan bataklık kadının cehaletidir. Unutulmasın ki cehaletin sivrisinekleri taşıdıkları cehalet sıtmasını bir topluma aşılayabilmesi kadının eğitimsizliği üzerine inşa olmuştur.
Gelim şimdi İsveç’in yarasaları'na: ''İsveç Türlerin Korunma Yasası’nın çok sıkı olduğunu belirten Rune Gerell bu durumda Halmstad Belediyesi’nin söz konusu yapıyı yıkabilmesi içim Kent İdare Kurulu’ndan özel muafiyet izni alması gerektiğini söyledi.
İsveç Doğa Koruma Yasaları’na göre şimdiye kadar İsveç’te tespit edilen 19 yarasa türü 1986 yılından bu yana koruma altında bulunuyor.'' (**)
Herhalde çarpıcı bu çevre bilinci, insan hakları ve hayvan hakları çarpıcı kültürel gelişmişlik kadının yetiştirdiği erkek ve kadınların daha bilinçli nesillerden geçtiğini göreceğimizi biliyorum.
Eğer bunun böyle olduğunu düşünemeyecek kadar cehaletle yoğrulmuşsanız siz düşünmenizde olur deyip sizin yerinize ben düşünmeye devam edeceğimi söylemeden geçmeyeceğim.
Atatürk devrimi Cumhuriyet kadını modernleştirmeye çalıştırmıştır daha kıta Avrupa'sında bu yokken Atatürk Cumhuriyetle seçme seçilme hakkını kadına bahşetmiştir. Cehaletin temsilcisi medreseler ise kadının eğitim almasına ayak direterek kadının eve hapsedilmesini, cahil kalmasını çocuk doğuran cahilliğiyle cahil çocuklar yetiştiren Osmanlı kokuşmuşluğu olan din eksenli sömürü düzenin oluşmasını istemişlerdir.
Bu gün bu anayasa referandumuyla toplumun içinde yer alan cüzi miktarda gelişmiş olan kadının verebildiği kadarıyla eğitim seviyesini bile çok gören gericiliğin Osmanlı kokuşmuşluğundan sömürü kar payı elde edecek hacı hoca gericiliği geçmişe özlem duymasının bir nedenide budur.
Günümüzde yaşanan bu gerçeklik hiç yok olmayan sinsice kendisini besleyen Cumhuriyet düşmanlarıyla Cumhuriyetin yok edilme Arap kültürünün gericiliğinde insanların geleceğini zapt-ı rapt altına almak isteyenlerin gerçekliğimizle karşı karşıyayız.
Evet, insan haklarının olmadığı yerde yarasa hakkı olur mu?, sorusuyla bitirmek istiyorum bu kısa anekdotu mu.
Kaynak:
(*) ''Üniversiteyi bitirdikten sonra kurumsal firmalarda yöneticilik yaptı. Ancak yöneticilik işini bırakıp Uşak'ta pilav satmaya başladı.'' TIKLAYIN
(**) TIKLAYIN